Olifantenkerkhof

Ooit, decennia geleden, had deze vlakte een woestijnklimaat, maar dat is allang verleden tijd. Vandaag de dag is het er koud en donker. De grond is grijs en hard, en de vlakte lijkt wel oneindig te zijn. Een verschrikkelijk ellendige plek. Alleen diegenen met een duister hart kunnen zichhier op hun gemak voelen. Er groeien geen planten en leven geen dieren. Het enige wat je ziet, zijn de grote, rottende resten van olifanten, die liggen te wachten tot ze tot stof vergaan. Een mooie plek om tot jezelf te komen, als je hier tenminste niet gek wordt en wegkwijnt. Hier komt bijna niemand.